Autor: Joanne Kathleen Rowling, Jack Thorne, John Tiffany
Tytuł: "Harry Potter i przeklęte dziecko"
Tytuł oryginału: Harry Potter and the Cursed Child
Seria: Harry Potter
Strony: 368
Kategoria: Fantastyka
Moja ocena: 8/10
Wydawnictwo: Media Rodzina
Myślę, że już trochę opadły emocje związane z tą właśnie częścią. Chociaż pewnie najwierniejsi fani czytają ponownie tę książkę.
Moja życiowa przygoda z serią o Harrym Potterze zaczęła się ponad 7 lat temu, miałam wtedy 10 lat. Od tamtej pory uwielbiam tą serię i nie wyobrażam sobie bez niej życia.
Do tej niby ósmej części podchodziłam sceptycznie, oczywiście cieszyłam się, ale wiedziałam też, że to nie będzie jak oryginalna seria, bo przecież to tylko SCENARIUSZ SZTUKI TEATRALNEJ.
Niestety ta forma źle kojarzy, zazwyczaj wielkie dramaty czyta się bardzo wolno i ociężale. Tu spotkała mnie niespodzianka, czytało mi się to zaskakując dobrze. I mimo, że to nie była ta klasyczna powieść od razu przypadła mi do gustu. Wiem, że to jest nie porównywalne z poprzednimi częściami i zawsze to będzie gorsze, ale cieszmy się z tego, że w ogóle coś takiego powstało.
Zdecydowanie ja należę do tych osób, które są zachwycone tą książką. Podobało mi się, bardzo, naprawdę przeczytanie czegoś nowego o świeci wykreowanym przez Rowling było czymś cudownym. Ja wiem, że to już nie jest to samo, ale dajmy sobie na spokój z tym ciągłym mówieniem, że to jest straszne. Tak naprawdę nawet nie wiem w ilu procentach jest to napisane ręką Rowling więc trudno określić czy jej styl się tak zgorszył.
Fabuła książki bardzo mnie zaskoczyła, nie spodziewałam się czegoś takiego. Po tytule można było stwierdzić wiele rzeczy do których może się odnosić. Cała akcja książki toczy się 19 lat po bitwie o Hogward no i w zasadzie cały epilog ostatniej części to początek tej. W zasadzie to nie chcę nikomu spoilerować tej części, bo naprawdę jest warta przeczytania.
Sami bohaterowie wydają się nie zmieniać wraz z upływem lat, ale jednak ja zauważyłam, że Harry stał się pretensjonalny. Może to tylko takie moje odczucie, ale to naprawdę denerwujące. Obwiniał wiele osób o to, że nie potrafi się dogadać z własnym synem. Jakoś ten Harry z biegiem lat nie zmądrzał. Sam jego Syn Albus naprawdę bardzo fajny, polubiłam go nie jest taki jak jego ojciec. Co działa na jego korzyść. Giny, nadal jej nie lubię więc nic się nic nie zmieniło. Poza tym syn Draco, Scorpius jest naprawdę bardzo miłym i tak bardzo nie podobny do swojego ojca. Mieszanka wybuchowa charakterów, która doprowadzi do wielu niebezpiecznych wydarzeń, ale jak zwykle wszystko dobrze się skończyło.
Podsumowując jestem bardzo zadowolona z tej książki, zawsze mogło być gorzej. Mi naprawdę się podobało i z czystym sercem mogę to polecić, ale zdaję sobie sprawę z tego, że n ie wszyscy są zadowoleni z tej sztuki. Chyba największym minusem jest właśnie to, że nie jest to taka prawdziwa powieść, z pewnością zyskałaby większość przychylność czytelników. Po mimo tego, że naprawdę świetnie się to czytało to brakowało mi tu stylu Rowling i bardziej rozbudowanych opisów.
No i początek był dość przeciętny, potem zrobiło się lepiej, ale i tak jak zawsze najbardziej niesamowity jest koniec.
Ja polecam, ale no Ci co przeczytali na pewno mają swoja opinię co do tej części.